Do początku XX wieku Mordwa nie miała własnej państwowości. Od 1934 roku ludność otrzymała autonomię ze stolicą w Sarańsku. Jedna część Republiki Mordowii leży na wyżynie Wołgi, a druga na równinie Oka-Don. Centralną i zachodnią część terytorium zajmuje etnos Mokszan, a wschodnią — Erzydzi. Preferencje kulinarne miejscowej ludności kształtowały się pod wpływem procesów rolniczych i tożsamości etnicznej. Mordowskie potrawy narodowe mają wiele wspólnego z potrawami rosyjskimi. Ale są też pewne osobliwości w kuchni ludów stepowych. Wszystkie dania są gęste i bogate w mąkę i mięso.
W kuchni mordowskiej dominują produkty mięsne. Najwięcej jest zająca, którego je się z kapustą i ziemniakami, różnymi kaszami i warzywami. Jest suszony i podsuszany, wędzony i pieczony. Podrobów używa się również do pierogów, lub dodaje do tradycyjnych ciast.
Ryby zajmują dużą niszę w menu ludności. Można go spotkać w postaci suszonej, podsuszonej, gotowanej i smażonej. Obfitość tego produktu wynika z tradycyjnego zajęcia mieszkańców. Są takie dania, w których ryba nie jest gotowana. Rybę zawija się również w ciasto i podaje w plackach ze wzdręgami.
Ze względu na warunki klimatyczne panujące na terytorium Mordowii ludzie uprawiają głównie rzepę i rzodkiewkę, które są głównymi produktami warzywnymi. Można też znaleźć dania z kapustą, ogórkami i cebulą. Na terenach leśnych i górskich występuje duża ilość grzybów jadalnych, które w sezonie są zbierane, suszone i solone. Żaden posiłek nie mija bez tego pachnącego i bardzo smacznego produktu.
Narodowe potrawy Mordovian są bardzo obfite, dzięki mięsu i zbożu. W menu można zobaczyć kaszę z prosa, której receptura znacznie różni się od zwykłej. Czarny chleb, naleśniki gryczane i nabiał podawane są do stołu w całości. Brak witamin roślinnych nie jest odczuwalny dzięki bogactwu składu produktu.
Od niepamiętnych czasów ludzie żyjący w dość surowych warunkach kształtowali swoją kulturę kulinarną zgodnie ze swoimi potrzebami. Ciężka praca i zimna pogoda zakłada bogaty odżywczy posiłek, który powinien uzupełnić energię i utrzymać ciepło. Mordowskie potrawy narodowe wyróżniają się dużą zawartością pożywnych produktów spożywczych. Dlatego są one nie tylko bardzo smaczne, ale i bardzo odżywcze.
Jest to zimna przekąska i tłumaczy się ją jako «szkarłatną moc». Przepis jest elementarny. Należy posiekać ugotowane lub świeże buraki na małe kawałki. Wymieszaj je z tradycyjnym kozim serem i skrop olejem roślinnym. Właściwości produktów pozwalają na dodanie zarówno cukru, jak i soli.
Mięso jest warunkiem koniecznym do przygotowania zupy. Wykorzystuje się wołowinę i wieprzowinę, dziczyznę i drób. Na masowych festynach w dużych kotłach gotowano zupę z kurczakiem. Tradycja ta utrzymuje się do dnia dzisiejszego. Mięso, kapusta i ziemniaki są uważane za główne składniki dania. Doprawiamy do smaku i dodajemy przyprawy i zupa jest gotowa. Aby zupa była soczysta i tłusta używa się masła i cebuli, a marchew i cebulę smaży się na maśle. Pikantny smak tworzy plasterek świeżego czosnku, który podaje się do zupy.
Smaczne i niedrogie danie na obfity obiad można zrobić z wątróbki. Jest to tradycyjny przepis kuchni mordowskiej. Do zupy potrzebne są kości wołowe i wątroba, ziemniaki, cebula, marchewka i masło. Do gotującego się bulionu wrzucamy warzywa. Wątróbka jest najpierw smażona na oleju. Dodać wątróbkę i doprawić przyprawami i ziołami. Podawać z gotowanymi jajkami i kwaśną śmietaną oraz jajkiem sadzonym.
Jest to danie narodowe, uwielbiane zarówno przez dzieci jak i dorosłych. Wymaga skrobiowego makaronu i mleka. Danie jest bardzo proste i ekonomiczne. Mordowskie gospodynie robią własne kluski. Skrobię mieszamy z mlekiem, jajkiem, cukrem i solą. Powstałą masę należy upiec na patelni w postaci cienkich naleśników. Następnie są one krojone na kluski i suszone. Aby przygotować zupę, doprowadź mleko do wrzenia. Zanurza się w nim makaron, dodaje się sól i cukier i wszystko gotuje się do całkowitego ugotowania. Danie podobne do zupy z makaronem, ale o wyjątkowym smaku.
W kategorii nietypowych zup można zaliczyć balandę. Potrzebne będzie mleko jako baza, liście quinoa i ostropestu, marchew, kasza manna i cebula. Nie wymaga długiego gotowania i może być spożywana na zimno lub na gorąco. Najpierw pokrojone warzywa gotuje się w mleku, potem dodaje się kaszę. W ostatnim etapie gotowania danie jest solone. Podawać z pokrojonymi gotowanymi jajkami i świeżym koperkiem.
Tak nazywa się tutejsza zupa, która ze zwykłą zupą nie ma nic wspólnego. Jest to danie mięsne tradycyjnie przyrządzane w garnkach. Warzywa sprawiają, że selyanka jest pikantna. Aby go zrobić należy wziąć mięso, wątrobę, serce i płuca i pokroić je na kawałki. Dodajemy marchew i cebulę, doprawiamy solą i wstawiamy do piekarnika. Gulasz mięsno-warzywny przygotowany w glinianym garnku to tradycyjna potrawa mordowiańska. Może stać się wspaniałą ozdobą świątecznego stołu. Solianka po mordowsku to nie zupa, ale bogate drugie danie.
Skład dania przypomina pierogi. Ciasto wyrabia się w wodzie i nadziewa mieloną wieprzowiną i podsmażoną cebulą. Do wyrabiania ciasta użyj lodowatej wody. Pozostawić ciasto na piętnaście minut, rozwałkować, nadziać mięsem i zwinąć w rolki. Gotuj je we wrzącej wodzie przez 15 minut. Podawać z bulionem i posiekaną zieleniną.
Potrawy o groźnej nazwie «niedźwiedzi pazur» można spróbować w każdej kawiarni i nikt się jej nie boi. Ten kulinarny przysmak ma swoją własną historię. W społeczeństwie mordowskim mężczyzna był uważany za dorosłego i mógł się ożenić dopiero po zabiciu niedźwiedzia i przyniesieniu jego łapy. Zakochany młodzieniec szedł do lasu i poddawał się temu obrzędowi inicjacji. Przyniósł łapę i mógł poślubić wybraną przez siebie pannę młodą.
Legenda ta jest podstawą dania z mielonej wołowiny, wieprzowiny i wątroby. Farsz przygotowuje się jak do kotletów, z dodatkiem żytniej bułki tartej przypominającej pazury niedźwiedzia. Danie podaje się ze świeżymi warzywami lub przyozdabia.
Tradycyjne danie weselne podawane panu młodemu w ostatnią noc przed ślubem. Spożywano ją z modlitwami do boga Nishki, którego proszono o piersi pełne mleka dla panny młodej, aby mogła wykarmić po siedmiu synów i córek. Zasadniczo są to pieczone placki z nadzieniem z twarogu. Do dziś zajmują honorowe miejsce na weselnym stole.
Aby zupa była gęstsza i bardziej sycąca, dodaje się salmę. Jest to analog galushki, do którego ciasto wyrabia się w mleku i maśle. Ciasto musi być zwarte i nie może się kleić.
mąki, około dwóch filiżanek;
sto miligramów w wodzie lub mleku;
jedno jajko;
ćwierć paczki masła;
pół dużej łyżki cukru;
szczypta soli.
Wyrobić ciasto do uzyskania gęstej konsystencji. Rozwałkować na kiełbasę, pokroić jak pierogi i wcisnąć w środek. Salmę w grubych tortownicach ugotować w osolonej wodzie. Przerzuć je na durszlak i pozwól, by nadmiar płynu spłynął. Ciasto jest duszone na oleju razem z warzywami, a zupa jest nim polana. Po ugotowaniu i duszeniu płaty nie rozchodzą się w bulionie i trzymają swój kształt.
Do narodowych potraw Mordowian należą różne zboża i to nie zawsze w tradycyjnej formie. Słodkie i pachnące naleśniki z semoliny stanowią doskonały prezent na rodzinne przyjęcie przy herbacie.
Filiżanka kaszy manny;
łyżkę drożdży;
półtorej szklanki mąki;
trzy łyżki cukru;
1/3 szklanki wody i pół litra do namoczenia kaszy;
jedna trzecia filiżanki oleju roślinnego;
trzy jajka
sól;
roztopione masło do posmarowania naleśników.
Jedna trzecia wody służy do rozcieńczenia cukru, soli i drożdży. Wlej ten roztwór do kubka z pół litra wody. Dodajemy resztę składników, oprócz jajek i oleju. Powstały gulasz przykrywamy i odstawiamy w ciepłe miejsce na pięć godzin. Po upływie tego czasu dodajemy roztrzepane jajka i masło, doprowadzamy ciasto do gładkiej konsystencji i pieczemy na patelni, smażąc po 1 minucie z każdej strony. Każdy naleśnik posmarować olejem i podawać z kwaśną śmietaną i miodem.
Ulubionym napojem w Mordowii jest posa. Wytwarzany jest z buraków cukrowych zgodnie z unikalną technologią. Smakuje jak kvass i jest robiony na tej samej zasadzie. Choć napój zawiera słód i chmiel, nie jest alkoholowy i podaje się go nawet dzieciom.
Kolejny aromatyczny słodki napój tradycyjnej kuchni mordowskiej. Do jego produkcji wykorzystano naturalny miód z dodatkiem skrobi, soku z żurawiny i borówki. Kisiel okazuje się umiarkowanie słodki, bogaty i z lekką kwaskowatością.
Mordowskie potrawy narodowe są różnorodne i w pełni zaspokajają potrzeby ludzi na zdrowe i smaczne jedzenie. Jeśli dodamy do stołu kiszone grzyby i ogórki, kąski z żurawiną i borówkami, kiszoną kapustę, stół będzie przepełniony wiktuałami. Obowiązkowym dodatkiem do podwieczorku były placki z różnorodnym farszem: jagodami, twarogiem, kapustą i rybą. Na stole pojawiły się również słodkie wypieki. Do dziś preferencje kulinarne miejscowej ludności pozostają tradycyjne.
